30/01/2020 Unmul

30 januari 2020 - Samarinda, Indonesië

Vandaag gaan we alleen met dr. Tiara op pad. De unmul (universitas mulawarman) co's hebben namelijk terugkomdag. Het restaurant is tot onze verbazing dicht, waardoor we noodgedwongen een hamburger als ontbijt nemen. Niet dat dit nodig was geweest. In de ambulance gaan we weer naar de plek van de posyandu voor baby's en kinderen. We moeten over getimmerde bruggetjes de rivier over en komen langs heel veel vervallen huisjes. Veel mensen komen nog nieuwsgieriger dan in het centrum naar buiten om naar ons te kijken. Wat komen die bule dokters doen? Bij de posyandu ontvangen de 6 Kaders ons, de vrouwen op wiens initiatief in de posyandu zwangere vrouwen en baby's en kinderen op controle komen, met als doel eens per maand. De posyandu's werken op 'empowerment of the people', zoals dr. Tiara het heel mooi formuleert. Ik mag weer iedereens baby's vasthouden en ben helemaal gelukkig. We krijgen donuts en andere zoete gebakjes en maken TikToks. Tussen het gegil van de Kader's door om Bram, onze lange mediaman, probeert dr. Tiara ons nog een beetje uit te leggen wat hier allemaal gebeurt. Op de terugweg trommelt een van de Kaders alle gezinnen uit hun huizen om individueel foto's met ons te maken. Weer heel veel baby's vasthouden voor mij, winning. Er zijn hier trouwens heel veel mythes over zwangerschap. Zo is het geloof dat je als zwangere vrouw zoveel mogelijk in de buurt moet zijn van mensen die knap zijn, of eigenschappen hebben die je graag in je baby terug ziet, omdat de baby deze eigenschappen dan ook heeft. Daarom willen vrouwen die zwanger zijn van een jongetje veelal met Bram op de foto, moet hij hun buikjes aanraken, en zitten ze aan zijn neus, in de hoop dat hun zoon ook lang wordt met een westerse neus. Bijzonder. Andersom is het geloof ook dat je geen lizzards en kakkerlakken mag doden als zwangere vrouw, omdat je baby dan eigenschappen van deze dieren overneemt. Zwangere vrouwen gaan 's avonds niet alleen de straat op uit angst voor Kujang, een geest die je baby van je afpakt en zo voor een miskraam zorgt. Als dit noodgedwongen toch moet, moeten ze een schaar meenemen om zich te beschermen. Overigens doen ook in Puskesmas Sempaja geestverhalen de rondte, over geesten zonder gezicht etc. Zo heeft iedere gezondheidszorginstelling dit wel. Ik kan me niet inbeelden hoe dit er in Nederland uit zou moeten zien, wkwk. (wkwk is hahaha, uitgesproken als wekahwekah).
Hierna gaan we ijs eten bij Frozento, erg lekker. Dr. Tiara is lief genoeg om ons vroeg te laten gaan zodat we ons goed voor kunnen bereiden op de presentatie van morgen. Morgen is onze laatste dag en dan hebben we weekend! Voor het eerst ben ik hier wel een beetje aan toe (erg he).