23/01/2020 Jalan-Jalan

Dr. Fredy neemt op donderdag met ons een hele stapel radiologische plaatjes door. Dit is hier nog heel mooi afgedrukt en wordt vervolgens tegen een lichtgevend scherm geplakt zodat je het goed kunt bekijken, niks digitaal. Het blijkt dat hij Nederlands spreekt omdat hij geneeskunde gestudeerd heeft in Leuven, hoe tof! Dr. Marwan is ook te spreken over onze reports over de patienten, joepie. Overigens kom ik erachter dat Samarinda het enige chemocentrum heeft in Kalimantan.. wow. Door de prevalentie van Hepatitis kunnen ook jongeren hier maligne levertumoren ontwikkelen. Om behoorlijk sip van te worden.

Hierna gaan we Jalan-Jalan met Sutar, wat iets betekent als 'erop uit met z'n allen'. Hij neemt ons, samen met zijn vriend Andrei (die een auto heeft), mee naar een fantastisch uitkijkpunt. Hier komt ook nog een andere vriend aan, Henri. Vervolgens gaan we eten bij Wong Solo, waar ik Cap Cay met shrimp eet: EEN GROENTEGERECHT!! Super blij ben ik, na alle nasi met misschien een sporadisch stukje tauge van de afgelopen tijd. De vrienden van Sutar zijn ook heel aardig gelukkig, al heeft Andrei de vervelende eigenschap om stiekem voor alles te betalen... en is hier ook onmogelijk van af te helpen. Wel is hij erg verlegen en durft hij tegen mij niet te praten volgens Sutar. Ook uitleggen dat ik niet bijt helpt niet, helaas. Op de terugweg rijdt hij nog een stukje om om ons de lichtgevende brug te laten zien. Deze is sinds Januari open, en hoewel hij op mij een beetje kitschy overkomt zijn de mensen van Samarinda er erg trots op. 

Op vrijdag krijgen we nog een les van dr. Fredy, waarna we naar het zwembad snellen. Zo, dat hebben we wel weer verdiend, weekend!
Bij het ophalen van mijn was zie ik dat mijn huidskleur hen blijkbaar ook niet ontgaan is. Lisa Bule, staat er op het bonnetje.
's Avonds is het tijd om weer eens op stap te gaan. Bij portable maken Bram en ik ons een fles wijn eigen en drinkt Milou cocktailtjes. Bij dejavu brengen we de avond door met nogal opdringerige Aussies en hun bodyguards. Thuis is het tijd voor hennatattooages, op de vutjes natuurlijk. Opnieuw een geslaagd avondje, maar al met al ben ik blij dat ik in bed lig.